همبستگی مردم و دولت ایران با لبنان

2

 

ابهامات وزارت نفت در خصوص آینده مدیریت پالایشگاه‌ها

درحالی وزارت نفت و اقتصاد در گیر و دار پاسخ به افکار عمومی در خصوص صندوق ETF پالایشی هستند که گمان می‌رود وزیر نفت بیشتر نگران تکرار تجربه ناخوشایند واگذاری سهام و مدیریت پتروشیمی‌ها است.همزمان با طرح ایجاد صندوق‌های ای تی اف کارشناسان و صاحب نظران در مورد شیوه مدیریت بنگاه هایی که از طریق این صندوق‌ها به سهامداران خرد واگذار می‌شود مباحث متعددی را عنوان داشتند و ...

4

 

بر اساس جدیدترین آمار صورت گرفت:

افزایش پروازهای عبوری از آسمان ایران

3

 

ستاد ملی مبارزه با کرونا به رییس جمهور روحانی توصیه کرده بود که به جلسه رای اعتماد وزیر پیشنهادی صمت نرود. پیشنهادی که صدای نمایندگان مجلس را درآورد و آنها گفتند مگر خون رییس جمهور از ما رنگین‌تر است که در جلسه رای اعتماد حاضر نشده است؟

در این نوشتار می‌خواهم به این سوال پاسخ بدهم. نه، خون رییس جمهور از ما رنگین‌تر نیست بلکه او نگران جان خود است و هر آدم عاقلی باید این چنین باشد.

ستاد ملی مبارزه با کرونا در این چندماه هزار توصیه به ما داشته است. به ما گفته است وقتی بیرون می‎‌روید ماسک بزنید، سعی کنید از خانه خارج نشوید، عروسی و مهمانی‌های شلوغ نروید، ختم نگیرید، محرم را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی برگزار کنید و تا جایی که می‌توانید به صورت مجازی به عزاداری بپردازید و ...

ما این‌ها را رعایت کردیم؟ بسیاری از ما زندگی عادی خود را از سر گرفته‌ایم و انگار نه انگار دیو کرونا پشت در خانه ماست. می‌خواهم بگویم حداقل مثل رییس جمهور ما هم نگران حال خود باشیم. اجازه ندهیم به همین راحتی کرونا پشت‌مان را به خاک بمالد.

روحانی نرفت و احتمالا می‌دانست این عدم حضور باعث خواهد شد وزیر پیشنهادی‌اش رای نیاورد و نمایندگان نیامدن روحانی را با رای ندادن به مدرس خیابانی جبران کنند اما بازهم نرفت. ما هم باید از همین شیوه استفاده کنیم. جایی دعوت‌مان کردند و ما حس کردیم آن مهمانی خطرناک است، نرویم.

الان شاید برخی بگویند، ما مجبور هستیم بیرون برویم و با مردم داد و ستد داشته باشیم. بله، درست است. بخشی از مردم بین نان و جان مانده‌اند و راهی هم به جز حضور در محل کار ندارند اما در همان محل کار هم می‌شود با رعایت اصول بهداشتی از زهر کرونا در امان باشیم.

به طور مثال اگر معازه دار هستیم واقعا افرادی که بدون ماسک وارد مغازه می‌شوند را بیرون کنیم و تا وقتی ماسک نزده‌اند اجازه حضور را به آنها ندهیم. تا جایی که می‌شود از پول استفاده نکنیم. مغازه را ضدعفونی کنیم و هزار کار دیگر در جهت حفظ سلامت‌مان.

اگر مجبور به استفاده از مترو هستیم حتما ماسک بزنیم و دست خود را به میله‌ها و صندلی‌ها مترو نزنیم و کمی مراقب حال و جان خود باشیم.

به نظرم همه ما باید از رییس جمهور یاد بگیریم که فعلا در امان ماندن از کرونا مهم‌تر از هر مسئله دیگری است. باید مواظب جان خود باشیم حتی اگر جریان رقیب هزار حرف بزند و دو هزار تکه بیندازد بهتر از اینکه درگیر کرونا شویم.

در پایان باید به این نکته اشاره کرد که عدم حضور روحانی در مجلس حاوی یک پیام مهم است و آنهم اینکه کرونا جدی است و باید آن را جدی گرفت حتی رییس جمهور هم از آن می‌ترسد چه برسد به ما عوام!

امروز روز ملی تکریم بازنشسته و خانواده است، بازنشسته ای که راه طولانی در پشت سر دارد و تمام جوانی و نشاط دوران طراوات عمر را صرف کار و تلاش برای توسعه اقتصادی کشور و بهبود وضعیت معیشتی خود کرده در سرانه آغاز راه پیری در ایران باید با مشکلاتی دست و پنجه نرم کند که دیگر نه ذهن او یارای چنین کاری را می دهد نه جسم ناتوانش تحمل چنین فشارهایی دارد، لذا تکریم بازنشسته را نباید اسما و لفظا به یک روز بسنده کرد، چرا که بازنشستگان سرمایه های تجربی ما به شمار می روند، لذا در تمام لحظه به لحظه دقایق عمر بازنشستگی آنها باید در کنارشان بود و از آنها حمایت کرد. علی اکبر لبافی معاون وزیر اسبق کار درگفت‌وگو با اخبار صنعت چند مشکل اقتصادی پیش روی بازنشستگان را برای ما تشریح وتوضیح داده است.

معاون اسبق وزیر کار گفت: بازنشستگان در کشورهای توسعه یافته از خدمات گردشگری، درمانی، سلامت و معیشت کامل برخورداند و مانند بازنشستگان ما دغدغه تامین معیشت یا درمان خود را به دوش نمی کشند!

در کشورهای توسعه یافته صندوقهای بازنشستگی برای تامین دوران بازنشستگی مردم چه تمهیداتی اندیشیده اند؟

صندوق های بیمه ای که تحت عنوان بازنشستگی یا بیمه ای در کشور خدماتی ارایه می دهند در همه کشورهای دنیا برای این منظور تشکیل شده اند تا رافع نیازهای سالمندان و بازنشستگان باشند، از این رو صندوق های بیمه ای و بازنشستگی در کشورهای توسعه یافته به نام صندوق های بین نسلی معروف هستند، صندوق هایی که در مدت زمان مشخصی، درصد خاصی از کارکرد و حقوق افراد را دریافت می کنند تا در دوران بازنشستگی یا از کارافتادگی بنحوی به فرد ارائه دهند تا زندگی فرد بازنشسته یا از کارافتاده تامین شود.

بنابراین بازنشستگان از رفع نیازهای دوران میانسالی خود عملا نگرانی خاصی ندارند؟

برخلاف ایران که در تمام عمر باید نگران دوران پیری خود باشی و برای میانسالی تا جای ممکن پس انداز کنی، بسیاری از کشورها بخصوص کشورهای توسعه یافته فرد در دوران کارکرد خود در زمان جوانی به فکر سرمایه گذاری مالی چندانی برای دوران بازنشستگی و کهنسالی نیست، چرا که دردوران کاری از حقوق و مزایای آنها برای دوران بازنشستگی و پیری برداشته می شود تا صندوقهای بیمه ای وبازنشستگی کشورهای توسعه یافته زندگی دوران بازنشستگی را از هر نظر تامین کنند، موضوعی که در کشور ما به هیچ وجه به صورت کامل دیده نمی شود. 

چه نقدی برصندوق های بازنشستگی ایران وارد است؟

ترکیب و اداره نحوه صندوق ها در ایران به گونه ای است که صندوق ها به جای سرمایه گذاری در تولید که آن هم دلایل اقتصادی دارد که تولید در ایران رونق ندارد، به هیچ وجه نمی تواند سود آور باشند،زیان ده بودن این صندوق ها و مصارف بالای آن و اینکه منابع صندوق ها رو به افول است مشکلات بسیاری برای ارایه خدمات به بازنشستگان ایجاد کرده است.

یکی از مسائلی که همواره از آن بحث می شود حقوق بازنشستگان است که اتفاقا در موضوع همسان سازی هم باز دولت آن را به شکل دلخواه رعایت نکرد، آیا دولت می پندارد خرج و مخارج بازنشستگان کمتر از نیروی کاراست؟

کمتر کشوری در دنیا می توان نام برد که حقوقی کمتر از نرخ تورم به بازنشستگان پرداخت کند، هر چند که این موضوع برای نیروی کار هم وجود دارد، اما چون در سن بازنشستگی به دلایل مختلی از قبیل افزایش بیماری ها و بزرگتر شدن خانواده با نوه دار شدن هزینه های سالمندان و بازنشستگان افزایش می یابد، حقوقی که دولت به بازنشسته پرداخت می کند به هیچ وجه مکفی نیست، لذا هزینه ها نسبت به دورانی که فرد شاغل بوده افزایش می یابد در حالی که حقوق نسبت به دوران کاری نصف می شود. قطعا بازنشستگان به دلایل ذکر شده نیازمند حمایت بیشری هستند اما در ایران صندوق ها بنحوی مدیریت می شوند که آینده نیروی کاری که بازنشست می شود به هیچ وجه تامین نمی شود! در صورتی که در سایر کشورهای دنیا بازنشستگان اصلا دغدغه ی درمان ندارند، درمان آنها کاملا رایگان است و هزینه های زندگی به نحوی برنامه ریزی می شود که تامین شدنی باشد،اما در کشور ما بخصوص در سال های اخیر مصارف و منابع آنقدر دچار مشکل شده که صندوق ها قادر به پرداخت حقوق یا حمایت از بازنشستگان نیستند، بنخوی که دولت از بودجه عمومی حقوق بازنشستگان را پرداخت می کند در حالی که صندوق بازنشستگی چنین  وظیفه ای دارد! هر چند طلب تامین اجتماعی از دولت عدد بزرگی است، اما خدماتی که در سازمان های بیمه ای مثل تامین اجتماعی ارایه می کنند گران است چون این سازمان گران اداره می شود! لذا در  مجموع صندوق های بیمه ای درایران کشش لازم برای ارائه خدمات مطلوبی به بازنشستگان ندارند و شرکت هایی که از گذشته با پول شاغلین به وجود آمده بودند تا برای دوران بازنشسگی کار کنند و به انها خدمات بدهند از کارآیی لازم برخوردار نیستند، هیات مدیره ها ها نمی توانند منابع لازم را کسب کند هزینه ها بالا ودرامد کم است، لذا خود به خود منابع مالی این صندوق ها یارای خدمات رسانی به بازنشستگان را از دست داده است.

در کشورهای توسعه یافته اصولا چه خدماتی به بازنشستگان داده می شود که درایران از آن خبری نیست؟

خدماتی چون خدمات گردشگری کاملا رایگان، ارایه بهترین خدمات درمانی دربیمارستان ها و درمانگاه ها به صورت رایگان، در حالی که نیروی کار و بازنشسته ایرانی به هیچ وجه از خدمات درمانی بیمه ای بیمارستان ها و درمانگاه ها رضایتی ندارند. دولت اگر مایل باشد خدمات متفاوتی می تواند به بازنشستگان ارایه کند اما مهمترین نیازهای بازنشستگان تامین معیشت و نیاز به خدمات رایگان درمانی است، از سوی دیگر هلدینگ هایی در سراسر دنیا برای خدمات گردشگری و سلام به بازنشستگان وجود دارد که در ایران جای این هلدینگ ها خالی است! متاسفانه مدیران هلدینگ های تامین کننده صندوق های بازنشستگی درعین اینکه فاقد هر گونه مدیریت قابل قبولی هستند، از سوی دولت و نهادهای مربوطه هم تحت تعقیب یا نظارت قرار نمی گیرند، مدیری بد باعث هدایت منابع به سمت هایی غیر از کارکرد و اهداف صندوق بازنشستگی و بیمه ای شده است، با اینکه شرکت های بیمه ای و صندوق بازنشستگی بسیار زیان ده هستند اما حقوق و مزایا و کارانه مدیران آنها نشان می دهد موضوعی به نام حمایت از بازنشستگان و دوران بازنشستگی اصلا مطرح نیست! 

در بحث همسان سازی حقوق و دستمزد آیا از عملکرد دولت برای حقوق و دستمزد بازنشستگان راضی بودید؟

در حالی که همه دنیا بین حقوق بازنشستگان و شاغلین تفاوت معنا داری وجود ندارد و به لحاظ دریافت حقوق هم ترازی دیده می شود اما درایران یک فرد بازنشسته با سی سال سابقه کاری به مراتب کمتر از همتای خود در حین انجام کار دریافت می کند،لذا دول دراین بحث هم نتوانست بنحوی عمل کند که مساله یکسان سازی به نحو احسن انجام شود. 

روزنامه یدیعوت آحارانوت به نقل از یک تاجر صهیونیست گزارش داد که، ولی عهد سعودی در یک مراسمی به وی گفته است که علت اصلی عدم عادی‌سازی علنی روابط ریاض-تل‌آویو، ترس وی از تهران و دوحه است.

«دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا روز پنجشنبه در بیانیه‌ای اعلام کرد که رژیم صهیونیستی و امارات به توافقی برای «عادی‌سازی کامل روابط» دست پیدا کرده‌اند.

«حاییم صبان» تاجر میلیادر صهیونیست روایتی از محمد بن سلمان، ولی عهد سعودی نقل کرده است که چرا وی مانند حکام امارات تا کنون حاضر نشده است با رژیم صهیونیستی روابط خود را به صورت علنی، عادی‌سازی کند.

صبان روز جمعه به روزنامه اسرائیلی «یدیعوت آحارونوت» گفت که در جریان یک شام که با بن سلمان بوده، از وی پرسیده است که چرا روابط خود با تل‌آویو را علنی نمی‌کند.

این تاجر صهیونیست به بن سلمان می‌گوید که این کار را انجام بده و «چرا می‌ترسی؟ همه چیز فراهم شده است. او هم پاسخ داد که می‌تواند در یک ثانیه این کار را بکند، ولی قطری‌ها و ایرانیها، به من حمله خواهند کرد و هرج‌ومرج در کشورم ایجاد خواهد شد».

این در حالی است که کارشناسان تأکید دارند که امارات، فقط طلایه‌دار برقراری روابط با رژیم صهیونیستی است و بعد از این کشور، سایر کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس به ویژه سعودی، روابط خود را با این رژیم عادی خواهند کرد.

صبان ادامه داد: «زمانی که چنین توافقی با امارات صورت گرفته است و آنان هم افراد شجاعی هستند. این می‌تواند سایر کشور‌ها را قانع کند که ظاهر شوند. امیدوارم این مسئله سعودی‌ها را جلب کند، ولی مدتی، طول می‌کشد».

پایگاه خبری «عرب-۴۸» گزارش داد، صبان یکی از کسانی است که نقش اصلی را در توافق صهیونیست‌ها با امارات ایفا کرد و درباره طرح اشغال کرانه باختری هم گفته است که «موضوع الحاق (اشغال) یک رؤیا و توهم بی‌اساس است».

وی بر این باور است که تماس بین رژیم صهیونیستی و امارات برای عادی‌سازی روابط پس از انتشار مقاله یوسف العتیبه سفیر ابوظبی در واشنگتن در روزنامه یدیعوت متبلور شد؛ «زیرا زمانی که این مقاله را می‌خوانیم اصول توافق با اسرائیل را مشاهده می‌کنیم».

این تاجر صهیونیست با بیان اینکه «اقدامات دیگری وجود دارد، که نمی‌توانم درباره آن سخن بگویم»، نسبت به حصول توافق با ابوظبی ابراز خوش‌بینی کرد.

یکی از موضوعاتی که از ابتدای دولت آقای روحانی، مشکلات عدیده ای برای کشوررقم زد،  افتادن به روزمرگی و حل مسائل مختلف اقتصادی برای هفته ها یا ماه های نزدیک پیش رو بود، به این معنا که دولت آقای روحانی کمترین تلاشی برای اتخاذ یک برنامه راهبردی میان مدت و بلند مدت برای حل مسائل و مشکلات اقتصادی از خود نشان نداد و دراین باره هیچ تدبیری نیاندیشید وامیدی پیش روی اقتصاد و کار ومعیشت مردم باز نکرد.

فروش اوراق نقتی که با عنوان وعده گشایش اقتصادی از سوی شخص آقای رئیس جمهور و دولت اعلام شد، یکی از همان رویکردها و عملکردهای مقطعی است که در ذیل موضوع روزمرگی می گنجد.

با اینکه دولت فروش اوراق سلف نفتی را به عنوان گشایش اقتصادی یا راهی برای جمع آوری نقدینگی اعلام کرده اما راهکار ارایه شده از سوی دولت را به هیچ وجه نمی توان راه حل اساسی برای حل مشکلات اقتصادی یا ایجاد گشایشی که شخص آقای رئیس جمهور از آن نام ببرد عنوان کرد.

استقراض از بانک مرکزی، چاپ پول یا فروش اوراق نفت به صورت پیش فروش که افزودن بار سنگینی از مسائل مالی به دوش دولت آینده است قطعا حلال مشکلات نیست و نمی توان از آن با عنوان گشایش اقتصادی نام برد.

 گشایش اقتصادی زمانی ایجاد می شود که همراه به کار گرفتن روش های درست و علمی اقتصادی ، اقتصاد کشور را با تکیه بر ظرفیت ها و بومی سازی ها وارد راه و مسیر درست کنیم، زمانی می توان از گشایش اقتصادی آن هم نه برای کوتاه مدت بلکه در دراز مدت یاد کرد که بند بند مولفه ها و سیاست های اقتصاد مقاومتی در دستور کار وزرا و همه نهادهای دولتی با رویکرد اقتصادی قرار می گرفت. 

زمانی می توان از گشایش اقتصادی نام برد که نهادها و مراکز دولتی هر کدام به شکل جزیره ای عمل نکنند تا با داشتن یک رویکرد مشترک و واحد زمینه های رسیدن به رشد اقتصادی که منجر به گشایش اقتصادی می شود را برای مردم فراهم کنند.

زمانی می توان از گشایش اقتصادی نام برد که دولت موضوعات مهمی چون اصلاح نظام بانکی و مالیاتی را در راستای حمایت هر چه سریع و هر چه بهتر از تولید در ذیل فوری ترین اقدامات خود قرار دهد، در غیر این صورت پیمودن راه های مقطعی و سرسری تنها تلاش برای پر کردن بخشی از بودجه خالی دولت است، لذا به هیچ وجه نمی توان نام گشایش اقتصادی یا وعده گشایش اقتصادی برای حل مشکلات معیشتی وبیکاری فزاینده ای که در کشور دارد را بر آن نهاد.