یکی از موضوعاتی که در خصوص بحث نرخ ارز در جامعه مطرح است موضوع نرخ ارزی است که به عنوان ارز ترجیحی برای واردات کالاهای اساسی و ضروری تعیین می شود. نرخ ارزی که دولت قبلی بدون هیچ مبنایی آن را برای واردات کالاهای اساسی و نهادها ها 4200 بنا نهاد و در طی یک سال و نیم گذشته این نرخ با دست کاری هایی در حال حاضر به 28500 هزار تومان افزایش یافته است.

نرخ ارز بازار آزاد با نرخ ارز نیمایی کنونی فاصله معنا داری دارد به این خاطر برخی از کارشناسان و دست اندرکاران و مدیران دولتی معتقدند لازم است نرخ ارز نیمایی به نرخ ارز بازار آزاد برسد تا فساد و رانتی که از تخصیص ارز نیمایی حاصل می شود کاهش بیابد اما در آن سوی ماجرا بخشی از کارشناسان و تحلیلگران اقتصادی بر این باورند در صورتی که ارز نیمایی به نرخ بازار آزاد برسد قطع به یقین معیشت مردم به خطر می افتاد لذا بابت این موضوع به دلیل نرخ تورم بالایی که در اقتصاد کشور وجود دارد دولت را بیم می دهند.

با تغییر رئیس بانک مرکزی و روی کار آمدن آقای فرزین بخشی از سیاست های اعلامی وغیر اعلامی رئیس بانک مرکزی بر این مبنا قرار دارد یا اینگونه احساس می شود که وی بر آن است تا ارز آزاد را به نرخ نیمایی برساند قطع به یقین اگر آقای فرزین اصلاحات ساختاری در نظام ارزی و بانکی کشور را کلید بزند و بتواند نرخ ارز بازار آزاد را به ارز نیمایی برساند خدمت بزرگی به اقتصاد، تولید ومعیشت مردم جامعه کرده است در غیر این صورت بالا رفتن نرخ تورم ونرخ ارز که متاسفانه به مسابقه ای در اقتصاد ایران تبدیل شده به شدت خطرناک است و به ضد تولید تمام می شود و روز به روز سبد معیشتی مردم را کوچک تر و خالی تر از قبل می کند.

با توجه به اینکه رئیس جمهور و دولتمردان در سخنان خود مدام بر این موضوع تاکید می کنند که نفت کشور به فروش می رسد و درآمد ارزی حاصل از فروش صادرات غیر نفتی بالاست و درآمد کشور از اسکناس خوب است به نظر می رسد رئیس بانک مرکزی مبنی بر این موضوع تلاش می کند تا نرخ ارز بازار آزاد را با سیاست های درست به نرخ ارز نیمایی برساند که در عمل یک ایده خوب و تاثیر گذار بر اقتصاد است.