تحلیل پولشویی و تامین مالی تروریسم از لحاظ تاریخی بر تهدیدها و آسیب پذیری ها متمرکز شده است. هر دو برای اندازه گیری و مهار ریسک های مرکزی هستند، اما بیشتر مورد نیاز است. دانستن میزان کامل پیامدها برای اقتصادها مستلزم درک هزینه های مالی، پولی، بخش مالی و ساختاری جریان های غیرقانونی است. این موارد برای اثرگذاری مستندسازی یکپارچگی مالی بر ثبات مالی یک کشور خاص و اقتصاد گسترده‌تر است به علاوه پاسخ به این سوال است که چگونه ثبات مالی جهانی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد.

بر این اساس، حوزه‌های کاری کلیدی رویکرد جدید همچنین شواهد جدیدی را به صندوق بین المللی پول برای پاسخ به سوالات کلیدی از جمله:

کدام بخش‌ها از بانک‌ها و املاک و مستغلات گرفته تا دارایی‌های مجازی و فلزات گرانبها آسیب‌پذیرتر از پول‌شویی هستند؟

چه کشورهایی جریان های غیرقانونی صادر می کنند، به آنها اجازه ترانزیت می دهند و چه کشورهایی آنها را ادغام می کنند؟

جریان های غیرقانونی چگونه بر اقتصاد، از جمله چشم انداز آن برای رشد و توسعه فراگیر و پایدار تأثیر می گذارد؟

حتی پس از دهه‌ها پیشرفت در یکپارچگی مالی، صندوق و جامعه بین‌المللی باید در این مبارزه پافشاری و ادامه دهند. جنایت یک هدف متحرک است، اما ما می‌توانیم  و باید تلاش‌های مهار خود را گسترش دهیم و عمیق‌تر کنیم. این مساله شامل بهبود همکاری بین سهامداران از جمله دولت ها، نهادهای بین المللی و جامعه مدنی است.

خطر پول شویی برای ثبات بخش مالی

مهار درآمدهای غیرقانونی فرامرزی نیازمند تلاش جهانی و رویکردهای نوآورانه است در حالی که مردم در همه جا از راحتی یک سیستم مالی متصل در سطح جهانی لذت می برند، مجرمان از این شبکه پیچیده برای انتقال وجوه غیرقانونی در سراسر مرزها و فرار از دستگیری سوء استفاده می کنند. از آنجایی که این جنایتکاران از ثروت به دست آمده از فرار مالیاتی، فساد، و قاچاق مواد مخدر محافظت می کنند، جنایات مالی رشد می کنند. هیچ موسسه مالی یا کشوری مصون نیست. رسوایی های پولشویی باعث سقوط بانک ها و شوکه کردن کشورها می شود. در نهایت، جامعه هزینه را از طریق از بین رفتن اعتماد به یکپارچگی سیستم مالی می پردازد، که اغلب مالیات دهندگان را به سمت سوبسید دادن به بانک های ورشکسته سوق می دهد و دسترسی مشتریان به اعتبار را محدود می کند.

بانک ها به عنوان دروازه بان سیستم مالی، بی وقفه با پولشویی و تامین مالی تروریسم مبارزه می کنند. اما تلاش‌های ملی مبارزه با پولشویی عمدتاً بر ریسک‌های داخلی متمرکز است و در نتیجه اغلب با تأخیر مواجه می‌شوند. رگولاتورهای بانکی نیز نقش مهمی ایفا می کنند، اما اغلب از منابع محدود به بهترین شکل استفاده نمی کنند و رویکردهای متفاوت مانع همکاری موثر جهانی می شود.

ادامه در صفحه 2