ادامه از صفحه اول

یافته‌ها نشان می‌دهد که مبارزه با پولشویی فراتر از ظرفیت هر کشوری است و کشورها باید با هم نوآوری کنند تا راه حلی بیابند.

ردیابی عواید مجرمانه

از جمله نهادهای بین المللی صندوق بین‌المللی پول است که  دائماً در حال گسترش این ابزار هستند تا به اعضای صندوق کمک کنند تا بر جریان های غیرقانونی فرامرزی تمرکز کنند. با استفاده از فن‌آوری‌های یادگیری ماشین و تجزیه و تحلیل داده‌ها، تحرکات مالی را بررسی می‌کند، بینش‌هایی در مورد چشم‌انداز جهانی به دست می‌آورند و شاخص‌های سناریوهای بالقوه کلان مهم پولشویی را شناسایی می‌کنند. دنبال کردن پول،  شامل در نظر گرفتن کشورهایی است که توسط مجرمان برای پاکسازی سودهای غیرقانونی انتخاب شده اند. این امر به آژانس‌های کلیدی مبارزه با پولشویی اجازه می‌دهد تا اقداماتی را برای افزایش بررسی تراکنش‌های غیرمعمولی که از سیستم‌های مالی آنها می‌گذرد و از حوزه‌های قضایی پرخطر منشأ می‌گیرد، توسعه دهند.

بررسی داده‌های مربوط به پرونده‌های پولشویی منطقه‌ای یک الگوی گویا را نشان می‌دهد: بانک‌هایی که با نگرانی‌های یکپارچگی مالی دست و پنجه نرم می‌کنند، متحمل افت شدید قیمت سهام، افزایش ریسک‌های اعتباری درک شده و کاهش سپرده‌ها شده‌اند که بر نقدینگی آنها تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این، شوک های پولشویی باعث کاهش قیمت سهام و افزایش هزینه بیمه در برابر نکول شرکتی شد، همانطور که توسط قیمت های سوآپ نکول اعتباری نشان داده شده است و این تنها چیزی است که در سطح یک بانک فردی اتفاق افتاده است. با نگاهی به تاثیر منطقه‌ای، اثرات سرریز قابل‌توجهی بر سایر بانک‌های منطقه‌ای کلیدی تأثیر گذاشت که نشان‌دهنده پویایی سرایت بین بانک‌های آسیب‌دیده و همتایان آن‌ها بانک ها به عنوان دروازه بان اصلی نظام مالی باید از پولشویی پیشگیری و کشف کنند. مجرمان بانک ها را به دلیل شبکه های فرامرزی گسترده، روابط بین بانکی، و محصولات و خدماتی که خود را در معرض خطر پولشویی قرار می دهند، جذاب می یابند. یک روند موازی بدون مرز، افزایش دارایی های رمزنگاری است که انتقال سریع جهانی را برای مجرمان جذاب ارائه می دهد.

به همین دلیل ضروری است که رگولاتورهای ملی که بر تلاش‌های ضد پولشویی بانک‌ها نظارت می‌کنند، هنگام نظارت بر بانک‌ها بتوانند به تصویر بزرگ‌تر نگاه کنند. با فقدان مکانیسم نظارتی جهانی، ناظران باید دیدگاه خود را گسترش دهند، خطرات غیر مقیم و اقدامات متقابل بین مرزی را مورد بررسی قرار دهند. این امر مستلزم همکاری قوی‌تر بین‌المللی است.

در آینده، در حالی که شیوه‌های خوب در جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌های تراکنش‌های فرامرزی در حال ظهور است، سیستم بانکی یکپارچه خواستار جمع‌آوری داده‌های فرامرزی بیشتر برای درک بهتر و کاهش این خطرات است. راه‌حل‌های فن‌آوری می‌توانند به تجزیه و تحلیل این اطلاعات برای ایجاد تصویری منطقه‌ای برای تلاش‌های نظارتی هدفمند، از جمله طرح‌های چند کشوری کمک کنند. کشورها همچنین باید داده‌های مربوط به رویدادهای پولشویی را مبادله کنند و در عین حال عمیق‌تر به نیاز بانک‌ها برای تقویت ذخایر سرمایه در برابر زیان‌های ناشی از آن بپردازند.

رگولاتورها همچنین باید با هوشیاری واردکنندگان جدیدتر در امور مالی بین‌المللی، مانند ارائه‌دهندگان خدمات دارایی‌های رمزنگاری شده، با بررسی دقیق ریسک نظارت کنند. با توجه به ماهیت جهانی این ارائه دهندگان، همکاری فرامرزی در اینجا نیز کلیدی است.

نتیجه این است که تحلیل مداوم تأثیر یکپارچگی مالی بر ثبات می تواند سیستم مالی جهانی را در برابر شوک های پولشویی تقویت کند.