یکی از موضوعاتی که در طی سال های گذشته بخصوص بعد از تشدید تحریم ها به واسطه افزایش نرخ ارز و طلا بسیار مورد توجه بوده پیاده کردن راهکارهایی جهت حمایت از اقشار ضعیف و آسیب پذیر جامعه است که در گروه های پایین درآمدی قرار دارند.

علی رغم اینکه راهکارهایی مثل اعطای کالا برگ یا کوپن و یارانه نقدی یا تحت پوشش نهادهای حمایتی مثل کمیته امداد یا بهزیستی رفتن به مرحله اجرا درآمده اما شاهد هستیم نه تنها گروه های فقیر و ضعیف جامعه کاهش نیافته اند بلکه افزایش فقرا یا زیر خط فقر رفتن بخش قابل توجهی از مردم جامعه بیانگر آن است که سیاست ها جواب نداده چرا که مسائل دیگری باید مدیریت و کنترل شود تا شاهد کاهش فقیر در جامعه باشیم.

در این موضوع کارشناسان و فعالان اقتصادی تردیدی ندارند تا زمانی که نتوانیم نرخ ارز و  طلا را با سیاست های درست داخلی و خارجی کاهش دهیم با توجه به آثاری که درکاهش یا افزایش قیمت ها دارند هر سیاستی در راستای حمایت از اقشار ضعیف جامعه به کار ببندیم با توجه به انتظارات تورمی و حرکت شتابان نرخ تورم به سمت بالا مانع از حمایت اصولی از اقشار ضعیف جامعه می شود.

بی شک قبل از هر اقدامی باید ساحت اقتصاد به سمت سیاست گذاری های درست داخلی و خارجی هدایت شود تا با لغو تحریم ها و بازگشت به اقتصاد جهانی پول ملی اعتبار بیابد؛ در این صورت است که با توانمندی اقشار ضعیف جامعه می توان راه های حمایتی قابل تاملی برای حمایت از افرادی که واقعا قادر به کار و خلق ثروت نیستند یافت. 

بی تردید اتخاذ تصمیمات مقطعی برای جامعه هدف یعنی حمایت معیشتی از آنها نتیجه نمی دهد لذا دولت و مجلس باید به سمت سیاستهای اصولی بروند تا بار فشار مالی و معیشتی را به درست ترین شکل ممکن از روی دوش آحاد جامعه برداشته شود.

در این صورت دولت می تواند خانوارهای تحت پوشش که معلولین هستند یا افراد کاملا ناتوان را تحت پوشش قرار دهد آن هم به بهترین شکل ممکن با تامین نیازهای آنها به شکل عزت مندانه.

تا زمانی که همزمان تحریم ها لغو نشود و اصلاحات اقتصادی در داخل شکل نگیرد اعطای کالا برگ یا هر شکل دیگری از حمایت مثل یارانه نقدی نمی تواند پاسخگوی نیاز مردم باشد و وضعیت را نسبت به قبل بهبود نمی بخشد بلکه میزان فقر و فقرا در جامعه افزایش می یابند.